اخبار

دو نوع رزین برای تولید کامپوزیت ها استفاده می شود: ترموست و ترموپلاستیک.رزین های ترموست تا حد زیادی رایج ترین رزین ها هستند، اما رزین های ترموپلاستیک به دلیل گسترش استفاده از کامپوزیت ها مورد توجه مجدد قرار گرفته اند.
رزین های ترموست به دلیل فرآیند پخت سخت می شوند، که از گرما برای تشکیل پلیمرهای بسیار متقاطع استفاده می کند که دارای پیوندهای صلب نامحلول یا غیرقابل ذوب هستند که هنگام گرم شدن ذوب نمی شوند.از سوی دیگر، رزین‌های ترموپلاستیک شاخه‌ها یا زنجیره‌ای از مونومرها هستند که هنگام گرم شدن نرم می‌شوند و پس از سرد شدن جامد می‌شوند، فرآیندی برگشت‌پذیر که نیازی به پیوند شیمیایی ندارد.به طور خلاصه، شما می توانید رزین های ترموپلاستیک را دوباره ذوب و فرمت کنید، اما رزین های ترموست را نه.

علاقه به کامپوزیت های ترموپلاستیک به ویژه در صنعت خودرو در حال افزایش است.

مزایای رزین های ترموست
رزین های ترموست مانند اپوکسی یا پلی استر به دلیل ویسکوزیته کم و نفوذ عالی به شبکه فیبر در تولید کامپوزیت مورد علاقه هستند.بنابراین می توان از الیاف بیشتری استفاده کرد و استحکام مواد کامپوزیت تمام شده را افزایش داد.

آخرین نسل هواپیماها معمولاً شامل بیش از 50 درصد اجزای کامپوزیتی هستند.

در طول pultrusion، الیاف در یک رزین ترموست فرو می‌روند و در قالب گرم شده قرار می‌دهند.این عملیات یک واکنش پخت را فعال می کند که رزین با وزن مولکولی کم را به یک ساختار شبکه سه بعدی جامد تبدیل می کند که در آن الیاف در این شبکه تازه تشکیل شده قفل می شوند.از آنجایی که بیشتر واکنش‌های پخت گرمازا هستند، این واکنش‌ها به صورت زنجیره‌ای ادامه می‌یابد و تولید در مقیاس بزرگ را امکان‌پذیر می‌سازد.هنگامی که رزین گیر کرد، ساختار سه بعدی الیاف را در جای خود قفل می کند و استحکام و سفتی را به کامپوزیت می بخشد.