به دلیل ماهیت شکننده الیاف شیشه، آنها به قطعات الیاف کوتاه‌تری شکسته می‌شوند. طبق آزمایش‌های طولانی‌مدت انجام شده توسط سازمان بهداشت جهانی و سایر سازمان‌ها، الیافی با قطر کمتر از ۳ میکرون و نسبت ابعاد بیش از ۵:۱ می‌توانند به عمق ریه‌های انسان استنشاق شوند. الیاف شیشه‌ای که ما معمولاً استفاده می‌کنیم عموماً قطری بزرگتر از ۳ میکرون دارند، بنابراین نیازی به نگرانی بیش از حد در مورد خطرات ریوی نیست.
مطالعات انحلال درون تنیالیاف شیشهنشان داده‌اند که ریزترک‌های موجود روی سطح الیاف شیشه در طول پردازش، تحت حمله مایعات ضعیف قلیایی ریه، پهن‌تر و عمیق‌تر می‌شوند و سطح آنها را افزایش و استحکام الیاف شیشه را کاهش می‌دهند و در نتیجه تخریب آنها را تسریع می‌کنند. مطالعات نشان داده‌اند که الیاف شیشه در عرض ۱.۲ تا ۳ ماه به طور کامل در ریه‌ها حل می‌شوند.
طبق مقالات تحقیقاتی قبلی، قرار گرفتن طولانی مدت (بیش از یک سال در هر دو مورد) موش‌ها و موش‌های خانگی در معرض هوای حاوی غلظت بالای الیاف شیشه (بیش از صد برابر محیط تولید) هیچ تأثیر قابل توجهی بر فیبروز ریه یا بروز تومور نداشت و تنها کاشت الیاف شیشه در پلور حیوانات، فیبروز را در ریه‌ها نشان داد. بررسی‌های سلامت ما از کارگران صنعت الیاف شیشه مورد بحث، افزایش قابل توجهی در بروز پنوموکونیوز، سرطان ریه یا فیبروز ریوی نشان نداد، اما نشان داد که عملکرد ریه کارگران مذکور در مقایسه با جمعیت عمومی کاهش یافته است.
اگرچهالیاف شیشهاگرچه خود الیاف شیشه خطری برای زندگی ندارند، اما تماس مستقیم با آنها می‌تواند باعث احساس سوزش شدید پوست و چشم شود و استنشاق ذرات گرد و غبار حاوی الیاف شیشه ممکن است مجاری بینی، نای و گلو را تحریک کند. علائم سوزش معمولاً غیر اختصاصی و موقتی هستند و ممکن است شامل خارش، سرفه یا خس خس سینه باشند. قرار گرفتن در معرض قابل توجه الیاف شیشه موجود در هوا ممکن است آسم یا بیماری‌های مشابه برونشیت را تشدید کند. به طور کلی، علائم مرتبط با آن به خودی خود فروکش می‌کنند، زمانی که فرد در معرض از منبع تولید دور می‌شود.فایبرگلاسبرای یک دوره زمانی.
زمان ارسال: 4 مارس 2024
