کاربرد چسب‌های رزین اپوکسی

چسب رزین اپوکسی(که به عنوان چسب اپوکسی یا چسب اپوکسی شناخته می‌شود) از حدود سال ۱۹۵۰، تنها بیش از ۵۰ سال، ظاهر شد. اما با اواسط قرن بیستم، انواع نظریه‌های چسب، و همچنین شیمی چسب، رئولوژی چسب و مکانیسم آسیب چسب و سایر کارهای تحقیقاتی اساسی، پیشرفت عمیقی داشتند، به طوری که خواص، انواع و کاربردهای چسب پیشرفت سریعی داشته‌اند. رزین اپوکسی و سیستم پخت آن با عملکرد منحصر به فرد و عالی و رزین اپوکسی جدید، عامل پخت جدید و افزودنی‌ها همچنان در حال ظهور هستند و به دسته‌ای از چسب‌های مهم با عملکرد عالی، انواع مختلف و سازگاری گسترده تبدیل شده‌اند.
چسب رزین اپوکسی علاوه بر پلاستیک‌های غیرقطبی مانند پلی‌الفین، برای اتصال به مواد مختلف فلزی مانند آلومینیوم، فولاد، آهن، مس، مواد غیرفلزی مانند شیشه، چوب، بتن و غیره و همچنین پلاستیک‌های ترموست مانند فنولیک‌ها، آمینوها، پلی‌استر غیراشباع و غیره که خواص چسبندگی عالی دارند، مناسب نیست، بنابراین یک چسب جهانی وجود دارد که به عنوان چسب اپوکسی شناخته می‌شود. این یک چسب ساختاری است که کاربردهای رزین اپوکسی سنگین دارد.
طبقه‌بندی بر اساس شرایط عمل‌آوری
چسب سرد پخت (چسب بدون پخت حرارتی). همچنین به موارد زیر تقسیم می‌شود:

چسب پخت در دمای پایین، دمای پخت <15 ℃؛
چسب خشک شونده در دمای اتاق، دمای خشک شدن ۱۵-۴۰ درجه سانتیگراد.
چسب حرارتی. می‌تواند به موارد زیر تقسیم شود:
چسب پخت در دمای متوسط، دمای پخت حدود 80-120 ℃؛
چسب پخت شونده در دمای بالا، دمای پخت > 150 ℃.
روش‌های دیگر پخت چسب، مانند چسب پخت نوری، چسب پخت سطحی و آبی، چسب پخت نهفته.

چسب‌های اپوکسی نسبت به سایر چسب‌ها مزایای زیر را دارند:

رزین اپوکسیحاوی انواع گروه‌های قطبی و گروه اپوکسی بسیار فعال است، بنابراین نیروی چسبندگی قوی با انواع مواد قطبی مانند فلز، شیشه، سیمان، چوب، پلاستیک و غیره، به ویژه آنهایی که فعالیت سطحی بالایی دارند، دارد و در عین حال، استحکام چسبندگی مواد پخت شده با اپوکسی نیز بسیار زیاد است، بنابراین استحکام چسبندگی آن بسیار بالاست.
اساساً هنگام پخت رزین اپوکسی، هیچ ماده فرار مولکولی پایینی تولید نمی‌شود. انقباض حجمی لایه چسب کم است، حدود ۱٪ تا ۲٪، که یکی از انواع با کمترین انقباض پخت در رزین‌های ترموست است. پس از افزودن پرکننده می‌توان آن را به کمتر از ۰.۲٪ کاهش داد. ضریب انبساط خطی ماده پخت شده با اپوکسی نیز بسیار کم است. بنابراین، تنش داخلی کم است و تأثیر کمی بر استحکام اتصال دارد. علاوه بر این، خزش ماده پخت شده با اپوکسی کم است، بنابراین پایداری ابعادی لایه چسب خوب است.
انواع مختلفی از رزین‌های اپوکسی، عوامل پخت و اصلاح‌کننده‌ها وجود دارند که می‌توانند به طور منطقی و ماهرانه فرموله شوند تا چسبی با فرآیندپذیری مورد نیاز (مانند پخت سریع، پخت در دمای اتاق، پخت در دمای پایین، پخت در آب، ویسکوزیته پایین، ویسکوزیته بالا و غیره) و با کارایی مورد نیاز (مانند مقاومت در برابر دمای بالا، دمای پایین، استحکام بالا، انعطاف‌پذیری بالا، مقاومت در برابر پیری، رسانایی الکتریکی، رسانایی مغناطیسی، رسانایی حرارتی و غیره) ساخته شود.
با انواع مواد آلی (مونومر، رزین، لاستیک) و مواد معدنی (مانند پرکننده‌ها و غیره) سازگاری و واکنش‌پذیری خوبی دارد، به راحتی کوپلیمریزاسیون می‌شود، پیوند عرضی برقرار می‌کند، ترکیب می‌شود، پر می‌شود و سایر اصلاحات را برای بهبود عملکرد لایه چسب انجام می‌دهد.
مقاومت در برابر خوردگی و خواص دی الکتریک خوب. مقاوم در برابر خوردگی اسید، قلیا، نمک، حلال‌ها و سایر محیط‌های خورنده. مقاومت حجمی 1013-1016Ω-cm، مقاومت دی الکتریک 16-35kV/mm.
رزین‌های اپوکسی، عوامل پخت و افزودنی‌های عمومی، منشأهای مختلفی دارند، تولید انبوه دارند، فرمول‌بندی آنها آسان است، می‌توانند در قالب‌گیری فشاری تماسی استفاده شوند و در مقیاس وسیع قابل استفاده هستند.

نحوه انتخابرزین اپوکسی

هنگام انتخاب رزین اپوکسی، عوامل زیادی باید در نظر گرفته شوند، از جمله:

کاربرد: آیا می‌توان از اپوکسی برای مصارف عمومی یا کاربردهای صنعتی بیشتر استفاده کرد؟
عمر مفید: اپوکسی قبل از خشک شدن چه مدت باید استفاده شود؟
زمان خشک شدن: چقدر طول می‌کشد تا محصول با استفاده از اپوکسی خشک و کاملاً خشک شود؟
دما: قطعه در چه دمایی کار خواهد کرد؟ اگر این ویژگی مورد نظر است، آیا اپوکسی انتخاب شده برای دماهای بسیار بالا آزمایش شده است؟

ویژگی‌ها: